MAIATZAREN LEHENA

Hona hemen bertso batzuk ("Forjarien kanta")

Gaur forjariak lana utzirik

gatoz guztioz kalera,

labeak oso itzaldurikan

jaikera bat egitera,

mailu, burdin ta gainerakoak

botarikan bazterrera;

ez degu nahi guk berriko sartu

lehengo tokira lanera.

Dinbili danba! Goiz eta gaua, 

su eta kearen tartean,

sosegu eta deskantsu gabe

gure buruen kaltean;

horregatikan lanak utzita

gatoz guztiok batean.

Gora ta gora beti, gora forjaria!

langile trebe zintzo da mailukaria.

Lurpera ta lurpera beti nagusia!

ez digute egingo eurak nahi guzia.

Ez badigu ematen arrazoia guri,

ez badigu ematen behar aina ogi, 

sua emango diogu gure fabrikari

eta nagusiaren etxe guziari.

Hiru babarrun jateagatik

horrenbeste neke, pena;

erdi ahuldua aurkitzen da

forjariaren barrena.

Gure kontura egin ohi dute

nagusiek nahi dutena,

langileen bizkarretik gizendu

dute beren poltsa dena.

Oso goizetik lanean hasi

su eta kearen tartean, 

dinbili danba! gelditu gabe

guztiz ilundu artean,

arropa denak puskatzen eta

osasunaren kaltean.

Ez badigute guri jornalik haunditzen, 

berriro gu ez gera lanera bihurtzen;

arrazoiarekin degu gehiago eskatzen, 

inorgandik ez gera gu ikaratzen.

Ez badigu ematen arrazoia guri, 

ez badigu ematen behar aina ogi,

sua emango diogu gure fabrikari
eta nagusiaren etxe guziari.